به نام خودش گره دلم رو باز مي كنم.البته گاهي ابرهاي تيره ي تيره روي اون رو مي گيرن وبد جوري گره گره ميشه ،اما خوب مي دونم كه با زياد صداش كردن واصرار ورزيدن توان پس زدن ابرها يا گشودن گره ها رو پيدا مي كنم هر چند كه دير اتفاق بيفته.اما راستش الان هم بد جوري گيرم ومحتاج نگاه او نشستم .تو رو خدا دعام كنين ،نظر لطفش رو نگيره واگه مصلحت مي دونه گمشده ي دلم رو بهم برگردونه .اگه بدونين چه قدر محتاج اين هديه ي او هستم حال آنكه خودش وعده مي كنه به هركس بخواد ميده ،هر كس رو بخواد مي بخشه...باز هم ملتمس دعا