عارفی می گفت: «وقتی مطلبی میخوانید، در حقیقت با نویسنده ی آن همنشین می شوید بنابراین سعی کنید چیزی انتخاب کنید که نویسنده ی آن از انوار الهی بی بهره نباشد.» شاید بشود گفت رهنمود آن عارف مربوط به آدم های عادی است (کسانی که اغلب اوقات مخاطب هستند) ولی ما وبلاگ نویس ها اغلب اوقات گوینده هم هستیم و نه تنها بحث گرفتن نور بلکه دادن آن به مخاطب هم مطرح است. با توجه به این نکته وبلاگ نویسی که می خواهد مطلبش نور داشته باشد باید چه چیزهایی برای مطالعه انتخاب کند؟ آیا خواندن روزنامه، مجله و کتاب های متوسط کفایت میکند؟
کتابی نور دارد که خالقش نورانی باشد: «الله نورالسموات والارض...»، «نور علی نور»، «لیس کمثله شیء»، «یا نورالنور یامنورالنور» و ...
رمضان: بزمی که ساقی اش قدح روحمان را با شرابی از جنس نور لبریز میکند. چند روزی بیشتر از میهمانی خدا باقی نمانده است. آیا «رمضان بهار قرآن است» را شنیده اید؟ چه خوب است بگذاریم نهال وجودمان در همنشینی با قرآن کریم جوانه زنده و شکوفا شود. اگر چنین شود چه خواندنی خواهد شد نوشته هایمان و چه نورانی خواهد کرد تراوشات فکری ما وبلاگمان را. تا دیر نشده بیایید با کلام خدا آن چشمه ی نور آشتی کنیم. پس یا علی!