به نام خدا
سلام
چند روز پیش رفته بودیم منزل یکی از خانومهای وبلاگ نویس.
متوجه شدم که تلویزیونشون نیست.
گفتم: تلویزیونتون کو؟
گفت: خرابه.
گفتم: ای بابا! ان شاءالله درست میشه. حتما کلی حوصله ت سر میره!
گفت: نه بابا چند روزه راحتم. ان شاءالله این کامپیوترمون هم خراب شه.
داشت شاخام میزد بیرون
گفتم: وا! چرا آخه؟
گفت: شوهرم صبح تا غروب که خونه نیست. وقتی میاد میشینه پای فوتبال و اخبار ورزشی و اینا. بعدشم میره سراغ سیستم و تا آخر شب وبگردی میکنه. انگار نه انگار منم آدمم.
گفتم: خوب با این حساب از وقتی تلویزیونتون خراب شده بیشتر پای سیستم میشینه و جای خوشحالی نباید داشته باشه. چرا گفتی راحت شدی؟
گفت: به خاطر اینکه قبلا که تلویزیونمون سالم بود حتی موقع غذا خوردن هم چشمش به برنامه های مورد علاقه ش بود، اما از وقتی تلویزیون خراب شده حداقل سر سفره که میشینه میتونم چهارتا کلمه باهاش حرف بزنم و منو نگاه میکنه.
.................
جالبش اینجاست که همسر این خانم هم که وبلاگ نویسه میره برای ادد لیستش کلی کامنت محبت آمیز میذاره و از حال و روز همشون خبر داره و هر روز سراغشون رو میگیره ولی متاسفانه این آقای محترم تحصیل کرده به همسرش که اینهمه هم حق گردنش داره بی توجهه.
اخه چرا؟